De riedel die je beu bent

Wat gebeurt er tussen stellen vanaf het eerste bijzondere gesprek aan de bar en de eerste sessie bij de relatiecoach? Waar je zojuist vertelde dat jullie niet meer met elkaar kunnen praten. Ben je dat verleerd ergens onderweg? Kon je dat tijdens die eerste ontmoeting ook niet maar viel het toen nog niet zo op? Nee, toen ging elk gesprek vanzelf, wat zei hij of zij dat toch mooi! Zelfs zaken die je eigenlijk anders zag, beschouwde je van alle kanten; je leefde je bovenmatig in.

Tegenwoordig kun in gesprekken met je partner al uittekenen hoe het verloop én dat van de hele avond zal zijn. Je hebt er weinig vertrouwen meer in dat je fijne gesprekken zult kunnen voeren over wat dan ook. Te vaak ben je beiden boos of mokkend expres later of eerder naar bed gegaan na weer zo’n bescheten avond.

Toch zijn jullie nog steeds diezelfde zijn als tijdens de eerste ontmoeting en de inspanning die toen door beiden geleverd werd en als vanzelfsprekend werd ervaren, is ook nu nog te leveren. Intussen is er natuurlijk wel het één en ander gebeurd. Ik hoef niet alles te noemen waar een stel mee te maken krijgt. De gevolgen zijn boosheid, afhaken, twijfel, teleurstelling, gekwetstheid, noem maar op. En dat praat niet makkelijk natuurlijk.

Je zou zicht willen krijgen op redenen voor de toegenomen frustratie. En dat doe je weer in goede gesprekken die je niet meer in staat bent te voeren. Een stel zou zichzelf aan de haren uit het moeras zou moeten kunnen trekken om deze destructieve cirkel te doorbreken. Daarbij is verfrissende hulp nodig van een buitenstaander. Van mij bijvoorbeeld. Niet zoals je een aap op een stokje kunstjes leert. Er komt geen power point presentatie bij aan te pas. Het is noeste arbeid van sessie tot sessie. Daarbij is het zaak dat beide partners de intentie uitspreken, al het mogelijke te doen wat in hun eigen bereik ligt, om gesprekken beter te voeren. Zelfreflectie en aanspreekbaarheid zijn onontbeerlijk in dit verband.

Wat levert dit hard werken nu eigenlijk op? Heel simpel: je krijgt de regie over de gesprekken terug. Waar je voordien de gesprekken niet kon keren en avond na avond op hetzelfde afstevende samen, zie je nu duidelijk wat er gebeurt en wat jij daar zelf actief in bijdraagt. Je kunt een gesprek halverwege keren, of tijdelijk parkeren (maar er wel op terug komen) en de onderliggende waarden herkennen die de ander heeft bij bepaalde onderwerpen. Toenemend begrip voor de zienswijze van de ander leidt tot meer sympathie, intimiteit. De spiraal naar beneden waarin je aanvankelijk zat, is een spiraal naar boven geworden bij de eerste keer dat een gesprek aardig loopt. Al duurt dat in het begin slechts tien minuten.

Grip hebben op gesprekken geeft rust en ontspanning. En vanaf het moment dat je doorziet wat je patronen zijn en welk systeem je samen hebt gebouwd in de loop der jaren, kun je onmogelijk meer zeggen dat je het niet ziet. Je gaat ervaren dat gesprekken leuker en inspirerend worden. Voor je het weet zit je te praten alsof het de eerste avond is. Met alle romantiek van dien!

Astrid Rickelman

De riedel die je beu bent

Astrid Rickelman