flow

Flow

In de late avond of vroege nacht luister ik geregeld naar muziek op Spotify. Ik begin met een nummer en eindig in een compleet ander genre. Ik koester die momenten omdat ze me een flow geven die met weinig anders vergelijkbaar is. Tijdens een vrijpartij ervaar je die flow als het goed is, of op een feest als alles klopt. Of in een gezelschap waarin je je geliefd en gekoesterd voelt. Achterover leunen in een stoel en er gewoon kunnen zijn.

Ik kan een woord horen en het gevoel ervaren. Het Duitse woord Zärtlichkeit is werkelijk prachtig. De flow die ik beschrijf gaat over aanwezig zijn in het moment. Helemaal in beslag genomen worden door iets wat beroert, aanzet tot een streven of een lief gebaar. De flow maakt het beste in me los. Zoals ook de liefde dat kan doen. Opgaan in de ander, in het moment boven het leven uit stijgen. Of er middenin gegooid worden.

Op je gemak zijn met jezelf, alleen kunnen zijn en jezelf weten te vermaken zijn eigenschappen die ieder zich zou moeten eigen maken. Je zorgt daarmee goed voor jezelf en je belast een ander niet met de taak om leemtes op te vullen en entertainment voor je te verzorgen. Een te grote afhankelijkheid van een ander om het leuk te hebben in het leven, leidt vaak tot verkeerde keuzes. Voor je het weet spendeer je hele avonden en dagen in slecht gezelschap terwijl je heerlijk thuis door de kamer had kunnen dansen.

Ik heb moeten leren, en ik ben er intussen goed in, dat niet alles te delen is. Dat er veel momenten zijn die je alleen beleeft. Niet per se omdat niemand in de buurt is, maar simpelweg omdat veel van onze zielenroerselen precies dat zijn: zielenroerselen. Geen openbare gedachten of mededelingen. Terwijl de liefde heel erg gaat over delen en verbinden. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar? Hoe ben je een god in het diepst van je gedachten en tegelijk nog iemand die opgaat in de ander?

Ik pleit voor het opzoeken van de vrije ruimte. Voor het beleven van heimelijke genoegens zoals je verliezen in muziek, en desnoods met een bezemsteel als microfoon hard mee zingen op “Show me the way” van Peter Framton. Omdat het je leert vrij te denken, vrij te bewegen. Te associëren met teksten zodat je jouw repertoire vergroot. Bedien je van kleurrijke beelden, put rijkelijk uit muziek, films en gedichten. Ben fantasievol en leef overeenkomstig.

Daarmee word je boeiender en aantrekkelijker voor jezelf en de ander. Die kijkt nog eens ergens van op, raakt zelf geïnspireerd en dat maakt de momenten samen ook weer een stuk leuker. Die gedempte piano kunnen we altijd nog zijn, op ons 90ste in het bejaardenhuis. Leg voor nu flow aan in jezelf. Je zult opkijken van wat er om je heen gebeurt.

” I want you oehoehoe, show me the way. Everyday”

Astrid Rickelman

Flow

Astrid Rickelman