Er zijn vrouwen die hun linnengoed en kleren op kleur in de kast hebben liggen. De boeken op alfabet in de boekenkast hebben staan en hun was altijd op grootte aan de waslijn hebben hangen. Controle en vrouwen is een gevaarlijke combinatie. Niet als alle huisgenoten de orde handhaven en geen boeken gaan terugzetten waar ze niet horen. Zo veel moeite is dat toch niet? Nee, maar wordt het ooit leuk?
Wanneer is orde en netheid fijn en geeft het rust in een huis en waar begint het dwangmatige trekken te krijgen? Over het algemeen kunnen mannen er vrij veel van hebben en doen ze redelijk tot vaak hun best om vergaande eisen van hun vrouw omtrent het huishouden in te willigen. Om van het gezeur af te zijn waarschijnlijk. Ik merk dat de vrouwen die behoorlijk gecontroleerd zijn, vaak ook op andere vlakken hoge eisen stellen. Aan zichzelf, hun werk, hun lichaam, de kinderen, de band met vriendinnen, familie. Steeds onder het mom van: ik heb het gewoon graag in orde. Het geeft rust.
Maar eerlijk gezegd dames, ik mag het zeggen, ik ben ook vrouw, staat het jullie van geen kant. En die dames uitgezonderd die vanuit een trauma in hun jeugd, geen andere keuze hebben dan zo gecontroleerd mogelijk te leven, zou elke andere vrouw er vandaag nog mee op moeten houden. Controle wordt vaak verward met rust maar het is niet hetzelfde als rust. 

 

Rust is heerlijk. Een fijne sfeer is heerlijk, een opgeruimd huis is rustiger dan een grote troep. Fijne muziek is heerlijk, comfort en warmte is heerlijk. Het jammere is alleen dat veel vrouwen die over gecontroleerd zijn, er nooit aan toe komen om te genieten van een fijn huis met een fijne sfeer. Genieten gaat sowieso niet goed samen met controle. Laat staan dat het samen gaat met overgave, verrukking, loslaten, rustig luisteren, niets doen of foei! Verveling. Terwijl verveling in mijn ogen één van de meest ondergewaardeerde zielenaangelegenheid is. Maar daarover in een ander artikel meer.

Nee, jij bent zo lekker relaxed zeker! Hoor ik de bozer wordende dames al zeggen tegen me. Nou nee, ook niet altijd. Ik kan me ook druk maken over van alles en nog wat en menig fijne sfeer verzieken op mijn manier. Maar niet per se door een overmaat van controle omdat er geen winst in zit. Je denkt rust te creëren in je hoofd maar je creëert een onverzadigbaar monster voor wie het nooit ordelijk genoeg is. Een monster dat de omgeving terroriseert. En het vervelende is dat het een systeem is dat zichzelf steeds in stand houdt want de beloning is groot. De wereld om je heen is even kloppend gemaakt.

Wat iemand er ook tegenin brengt; als het even perfect is, is het even perfect. Dat het niet lang duurt en dat je intussen verschrikkelijk onaantrekkelijk geworden bent als vrouw, geliefde, minnares, dringt niet werkelijk door of is juist de bedoeling maar dan is alle hoop op een relaxte relatie sowieso vervlogen. Ik heb een vurige vraag aan alle dames die zich aangesproken voelen door deze tekst: denk diep na en probeer te zien waar de winst zit van het steeds maar controle proberen te houden. Wat brengt het je wezenlijk? Waaraan heb je behoefte? Is het liefde? Waardering? Erkenning? Die verdien je ook als je blauwe onderbroeken bij de paarse pyjama’s liggen.
Controledwang kan een manier zijn om niet dichter bij je partner te hoeven komen. Om afstand in te bouwen. Echte nabijheid, intimiteit beangstigt je. Heb het daar eens over als je de moed hebt. Dat zou ontzettend knap zijn en het is je gegund om gewaardeerd en geliefd te worden om wie je bent in plaats van vooral waardering te krijgen voor wat je perfect kunt.