Live life to the max?

Veel mensen rijgen ‘life experiences’ aan elkaar als de rondjes van een pastelkleurige snoepketting. ‘Live life to the Max!’ is een gebod van Pepsi-cola maar het is helemaal niet zo wenselijk om het leven tot in het maximale te leven, tegen de klippen omhoog. Bang om iets te missen, bang om minder relevant te zijn in een bepaalde scene.

De poespaspolitie op social media doet een flinke duit in het uitpuilende zakje. Het is bijna een voorschrift dat we een overvol leven leiden waarin we van de ene magnifieke gebeurtenis in de andere tuimelen. Waarbij de wereld natuurlijk deelgenoot is (anders bestaat het niet). De hyperventilatie, lage zelfwaardering en levensstress nemen we op de koop toe.

Niet voor niets is er een toename van twintigers en dertigers die ervoor kiezen en alternatief leven off grid te leven en daarmee te ontsnappen aan de heersende complexiteit en dynamiek van het leven. Dat is nog altijd een gedurfde tegendraadse keuze. Het overgrote deel van generatie Y bijt gretig snoepje na snoepje van de snoepketting totdat deze breekt en alle vrolijke snoepjes op de grond kletteren.

Ik heb ook de indruk dat dit al heel vroeg in de jeugd begint. Ik leef mee met kinderen die door hun ouders per week naar drie soms vier verschillende clubs, muzieklessen, cursussen en andersoortige activiteiten gestuurd worden. Vaak met grote tegenzin maar oh zo vormend en inspirerend voor de algehele ontwikkeling. Deze ouders zetten de toon alvast voor de overbelasting en stress die nu eenmaal hoort bij het gedroomde succesvolle leven dat het arme kind is voorbestemd te gaan leiden.

Het is echter helemaal niet zeker dat deze generatie en komende generaties het beter gaan hebben dan de vorige. En dat is een stijlbreuk in de geschiedenis. De cijfers laten de laatste decennia een enorme daling zien in huizenbezit, huwelijken en gezinsstichting onder deze generatie. Daarmee voelt zij de noodzaak tot presteren als nooit tevoren.

Blijft overeind dat ik denk dat het juist dán van groot belang is om bezinning in bouwen. Ik pleit voor een leven waarin de pas op de plaats het toppunt van hippperdepip is. Al is het maar om mentaal gezond te blijven. Natuurwandelingen en het opzoeken van stilte zijn bijzonder heilzaam voor de broodnodige innerlijke rust. Daarbij is praten over hoe het écht met je gaat met mensen die je liefhebt en vertrouwt. een krachtig antidotum tegen de eenzaamheid en vervreemding die de mallemolen van het leven in toenemende mate creëert. Het is fijn om je geborgen te voelen en jezelf te zijn onder gelijkgestemden.

Ik mag hopen dat het leidt tot het bewustzijn om te kiezen voor een leven dat in overeenstemming is met je aard en waarden inplaats van een leven dat je bijna door de strot geduwd wordt. En het kan zijn dat het tempo dan lager ligt en dat je minder deelneemt aan opwindende activiteiten. De reis naar binnen is nog altijd de meest avontuurlijke. En de meest bestendige. Een wervelende achtbaan is het niet maar zie het een beetje als de Efteling: het sprookjesbos is en blijft de mooiste attractie.

Astrid Rickelman

Live life to the max?

Astrid Rickelman